Uitleg by Mies
De behandeling van Emotie als Medicijn begint met het tekenen van een tijdlijn van al je lichamelijke en geestelijke klachten (burn-out, angsten, depressie, etc.) gedurende je leven. Voor mensen met chronische pijn kan dit een enorm lange lijst zijn, zeker als chronische pijn al een aantal jaar aanwezig is. Toch is het belangrijk om dit nauwkeurig te doen, AL je klachten moeten op een rijtje worden gezet. Hierbij is het fijn om te beginnen met het in kaart brengen van al je lichamelijke klachten en geestelijke klachten. Deze lichamelijke en geestelijke klachten zet je op een tijdlijn, waarbij je zowel het ontstaan als de verergering benoemd.
Wanneer je tijdlijn klaar is, ga je je tijdlijn onderzoeken. ‘Wanneer speelt jouw klacht op?’ ‘Hoe is jouw pijn ontstaan?’ Een valkuil hierbij is, is dat je de klachten medisch blijft benaderen. Dat je de overtuiging houdt dat al deze klachten voortkomen uit lichamelijke belasting of een medisch probleem. Maar wanneer deze klachten niet geheel verklaard kunnen worden, is dat onwaarschijnlijk. Vanaf nu benader je de klachten als emotie. Dus is het de taak om bij elk ontstaan en elke verergering van een klacht, te onderzoeken welke emotie een rol speelde. Stel jezelf de volgende vragen: ‘Wanneer zijn je klachten ontstaan of verergerd? Hoe voelde je je op het moment dat de klacht ontstond of werd verergerd? Zat je goed in je vel, ervaarde je stress? Welke emoties had je op het moment dat de klacht ontstond? Welke emoties had je al voor dat de klacht ontstond? Heeft er een ingrijpende gebeurtenis plaatsgevonden op dat moment of in de jaren ervoor? In de meeste gevallen zal het ontstaan of de verergering van klachten samenhangen met ingrijpende gebeurtenissen of het ervaren van stress, ook al is dat op het eerste gezicht niet altijd meteen duidelijk. Haak niet te snel af, blijf jezelf afvragen of je stress hebt ervaren in de tijd voordat je klacht ontstond, of die stress er mogelijk is ‘uitgekomen’ bij het ontstaan van jouw klachten en zich heeft omgezet in pijn. Het gaat er hierbij niet om dat je elke lichamelijke klacht kan koppelen aan een ‘eigen’ ingrijpende gebeurtenis. Wanneer je een emotie bij een ingrijpende gebeurtenis hebt verdrongen, kan deze emotie omgezet worden in pijn. Deze pijn kan zich verplaatsen door het lichaam en eerst aanwezig zijn als ‘rugpijn’, maar vervolgens overgaan in ‘nekpijn’. Het is dus belangrijk om oog te hebben voor patronen, waarbij je let of dat ingrijpende gebeurtenissen mogelijk in verband staan met jouw geestelijke en lichamelijke klachten.
Ontdekkingsreis by Mies
Een tijdlijn maken klinkt leuk, maar het riep bij mij ontzettend veel verzet op. Ik had er totaal geen zin in. Het was een supergrote klus om al die klachten terug te halen en daarbij werd ik er ook nog eens behoorlijk chagrijnig van. Bij elke klacht, werd me gevraagd om na te denken over wat er rond die periode in mijn leven speelde. Ervaarde je stress? Hoe was de thuissituatie? En waren er ingrijpende gebeurtenissen? Hoe voelde je je op dat moment en wat ging er toen in je om? ‘Wat had dat voor zin’, dacht ik dan. Daar wordt toch niemand vrolijker van?! Toch was dat juist een teken om door te gaan, juist een teken dat emotie bij mijn klachten een rol speelde. Het nadenken over mijn klachten maakte me namelijk gefrustreerd, verdrietig en boos. Het simpelweg zien van mijn boekje waarin ik huisopdrachten maakte, maakte me al chagrijnig. Ik was niet te genieten. Ik was gefrustreerd omdat klachten nooit overgingen, ik een tal van opdrachten moest maken en het ongelooflijk oneerlijk voelde dat ik overal altijd last van had. En letterlijk op het moment dat ik dit nu typ, voel ik een diepe steek in mijn linkerlies. Het is er, de pijn, hevig en echt. Maar waarom is die er op dit moment? Ik lig rustig in bed, heb goed geslapen en dit hele weekend rustig aangedaan. Aan overbelasting zou het niet kunnen liggen. Het enige wat ik kan bedenken is dat ik me op dit moment gefrustreerd voel om mijn klachten. Zou deze frustratie zich uiten in pijn? Zou mijn lichaam mij willen afleiden van de emoties die ik heb? Ik geloof het gelijk, maar het bezorgt me ook angst.
Angst voor deze behandeling en weerstand om op ontdekking te gaan. Ik vraag me af hoe sterk mijn emotie kan worden, als het na een week al zo hevig is. Ik durf niet en ben bang voor de overstroming als ik de emmer wil legen. Kan ik die overstroming aan? En zit ik op die overstroming te wachten? Nou, zeker niet. Maar een lege emmer lijkt me heerlijk, en hoe meer druppels uit die emmer komen, hoe leger die wordt. Ooit houdt die overstroming van emoties op, ooit raakt die emmer leeg. En wat voor moois betekent dat? Pijnvrij?! Laten we het hopen!
Toen mijn emotie wat gezakt was, kreeg ik ruimte om mijn eigen lichamelijke en geestelijke klachten in kaart te brengen. Dit deed ik uiteindelijk samen met Nienke. Ook wij begonnen met het opschrijven van en geestelijke lichamelijke klachten. Hier kwam van alles uit: een liesbreuk toen ik vier jaar oud was, een blindedarmontsteking en liesbreukoperatie toen ik 8 jaar oud was, een val en aanhoudende liesklachten bij een val toen ik 9 was, knieblessures, angsten en depressie op mijn dertiende, een prikkelbaar darmsyndroom en hevige buikpijn vanaf mijn zeventiende, bovenbeenblessures en angstaanvallen toen ik 19 jaar oud was en een flinke verergering van mijn klachten vanaf mijn 20ste levensjaar. Klachten waren af en toe periodes minder, maar gingen nooit over. Naast de twee operaties, herstelde ik van geen van de bovenstaande klachten binnen drie maanden. Met als resultaat dat ik van de meeste klachten nog altijd last heb. Sommigen van al deze klachten zullen medisch zijn, maar de kans dat dit voor elke klacht geldt is zeer klein. Na het medische aspect, vroeg Nienke door naar stressvolle situaties en ingrijpende gebeurtenissen op alle levensgebieden. Ook die situaties voegde ze in stilte toe aan de tijdlijn. Pas toen ze de tijdlijn aan me liet zien, viel het kwartje. Aan bijna al mijn langdurige blessures ging een trauma vooraf. Hevige emoties, die verdrongen moesten worden omdat ik me op een leeftijd bevond waarin ik deze emoties niet aankon. Zo hielden mijn knieblessures langer aan nadat ik op de basisschool was buitengesloten en kreeg ik hevige buikpijn op het moment dat ik op mezelf ging wonen en bang was dat ik dit door mijn lichamelijke klachten niet aankon.
Op een latere leeftijd, toen mijn klachten verergerden, speelden mogelijk de negatieve berichten van artsen en afwijzing van anderen op basis van mijn klachten een rol. Ik belande in een negatieve cirkel: ik ging steeds meer op zoek naar de oplossing van mijn klachten, waardoor ik steeds meer werd teleurgesteld door de medische wereld, waardoor ik steeds angstiger werd voor de pijn, de pijn in hevigheid toenam, ik meer beperkingen kreeg in het dagelijks leven, waardoor ik nog meer op zoek ging naar antwoorden en ik uiteindelijk echt niet meer wist waar ik het zoeken moest. De pijn was onhoudbaar, mijn beperkingen in het dagelijks leven waren schrijnend en de sociale angst rondom mijn klachten was enorm. Geen wonder dat mijn pijn op zijn hevigst was.
Eén ding werd me in deze sessie duidelijk: mind en body waren zéker met elkaar verbonden. En als je dat weet, dan kan je er iets aan doen.
PainkillersbyMies 