Nadat ik mijn tijdlijn kritisch had bekeken, dacht ik meteen te weten welke verdrongen emotie de bron was van mijn dagelijkse klachten. Zowel in het heden als het verleden, ging een ingrijpende gebeurtenis vooraf aan het ontstaan of opspelen van mijn klachten. Het leek me logisch welke emotie ik mogelijk verdrongen had ten tijde van deze ingrijpende gebeurtenissen en welke emotie dus de bron vormde van mijn klachten. Ik was er tenslotte toch zelf bij?! Ik was vastberaden, en zei vol trots tegen Nienke: ‘Mijn verdrongen emotie is verdriet, dat is vanzelfsprekend!’
Nienke glimlachte terug, maar bleef me onderzoekend aankijken. Mijn antwoord was niet voldoende. Het feit dat ik het vanzelfsprekend vond dat ik verdriet ervoer om verschillende gebeurtenissen in mijn leven, was een aanwijzing dat dit niet de verdrongen emotie was waar we op zoek naar waren. Als ik ‘verdriet’ namelijk verdrongen had, zou ik het niet zo makkelijk kunnen voelen. Dus vroeg Nienke door, juist naar situaties waarbij ik niets voelde. Situaties waarin ik me groothield, maar alle recht had om mijn emoties te tonen.
In mijn leven waren er meerdere periodes waarin er niet aan mijn behoeftes kon worden voldaan, maar waarin ik niet reageerde. Zo waren er situaties die me van streek maakte, maar waarin ik niets liet merken. Momenten waarbij ik niet voor mezelf durfde op te komen, omdat dat negatieve gevolgen zou hebben. Tijden waarin ik steun nodig had, maar niet gezien of gehoord werd. Deze momenten maakten me verdrietig… Maar ook gefrustreerd. Echter voelde ik die frustratie pas duidelijker toen Nienke doorvroeg naar wat ik had gewild en wat mijn behoefte was.
Nienke legde mij uit dat frustratie een vorm van boosheid is die ontstaat in situaties waarin we vinden dat iemand anders tegemoet moet komen aan onze emotionele behoeften. We vinden bijvoorbeeld dat de ander ons zou moeten waarderen, steunen of bevestigen. Boosheid ontstaat vaak in situaties waarin we ons onredelijk behandeld voelen door een ander. De boosheid is dan een tegenreactie op het onrecht dat je voelt: een reactie van opkomen voor jezelf. Volgens Nienke is het goed dat ik eventuele boosheid niet zomaar over anderen uitstort. Maar het is een probleem als ik mijn opgebouwde boosheid niet herken en erken in mijzelf, en ook niet assertief reageer in situaties waar dat wel passend is. Hierdoor kan veel spanning in mijn lichaam ontstaan, wat zich kan uiten in lichamelijke klachten. Nienke vroeg mij na deze sessie om mijn frustratie bij verschillende situaties uitgebreider te gaan verwoorden op papier. Maar eenmaal thuis liep ik vast. Ik voelde geen frustratie naar anderen en ook niet de behoefte om voor mezelf op te komen. Ik had last van een loyaliteitsprobleem. Wat dat precies is, lees je in mijn volgende blog
PainkillersbyMies 